Dom pełen słońca

Piękne to babie lato. Po deszczu wyszło dziś słońce i jest pięknie.
Stęskniłam się za tym miejscem, ale nie miałam natchnienia na pisanie, bo czas to pewnie by się znalazł. Zdecydowanie blog nie był moim priorytetem przez ten piękny, wakacyjny czas.
Wakacje były bardzo intensywne i mogłabym o nich z kilkanaście postów napisać. Za dużo zdjęć, za dużo wspomnień i póki co ciężko to ogarnąć.
Dziś chciałabym skupić się na domu, bo to on cieszy mnie dziś najbardziej.
Cieszy mnie każdy powrót do domu, a zwłaszcza ten z pracy.
Tych powrotów w ciągu tygodnia jest dużo. Z pracy, z zakupów, ze szkoły, z wyjazdu, z zajęć dodatkowych, z odwiedzin i za każdym razem powtarzam sobie w duchu: "wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej."

Tak w domu jest najlepiej!
Dziś po powrocie z pracy napiłam się herbaty i zjadłam kawałek wczorajszego serniczka. Chłopcy odrabiają lekcje, a ja piszę. Choć te kilka słów, bo zaraz idę makaron odcedzić i Jola po mnie na glinę przyjedzie. A po glinie znowu będzie powrót do domu.

Dziś taki słoneczny dzień, a nasz sierpień i wrzesień pełen kwiatów, a zwłaszcza słoneczników.
Lubię na nie patrzeć.
Umilają ten czas kończącego się lata. Otulają swoją ciepłą, słoneczną barwą. Pocieszają, że jesień też będzie piękna, że ta szkoła nie taka straszna, że po pracy czeka domowe otulenie.
Mam Wam tyle do napisania i do pokazania. Żeby tylko mój zapał nie ostygł.
Dobrego popołudnia Wam życzę i dziękuję, że tu zaglądacie częściej niż ja!
Przytulam Was słonecznie!