Majowe bzy dla mamy

Dziś będzie trochę o mnie i trochę o macierzyństwie. Wybraliśmy się nie dawno na majowy spacer. Podczas spaceru mąż zrobił mi kilka zdjęć. Po drodze znaleźliśmy krzak bzu. Nie mogłam się oprzeć.

Na tym spacerze czułam się bardzo wyjątkowo i później dużo myślałam właśnie o macierzyństwie. Kochana Elizabeth, która mieszka w Stanach zawsze przysyła mi życzenia z okazji Dnia Mamy dwa razy. Raz w drugą niedziele maja czyli wtedy kiedy dzień Mamy obchodzony jest w Stanach i drugi raz 26 maja. To jest bardzo miłe gdy życzenia w tym wyjątkowym dniu składają nie tylko dzieci. Mnie zawsze składa również mąż i moja mama. Słowo Mama nabrało dla mnie wyjątkowego znaczenia gdy dowiedziałam się, że zostanę mamą i już wtedy czułam się mamą.

Gdy narodził się Dominik było to jeszcze bardziej wyjątkowe uczucie.

A gdy zostałam podwójną mamą poczułam się dojrzalszą kobietą i jeszcze bardziej szczęśliwszą. Cieciara czyli szczęściara - tak mówił na mnie Dominiś gdy był malutki i tak właśnie się czułam.

Człowiek boi się mówić o szczęściu bo nie wie czy można i jak to odbiorą inni. Nie chcę aby ktoś poczuł się źle. Każdy ma swoje problemy ja też ale czuję się szczęśliwa. Dziś będzie trochę o mnie bo rzadko piszę o sobie i nie lubię tego robić ale dziś chcę choć nie wiem jak to będzie odebrane. Tak jak pisałam już kiedyś mam to szczęście przy Was w tym blogowym świecie, że jeszcze nie trafiły mi się przykre komentarze i cieszę się, że zaglądają tu serdeczne dla mnie osoby. Jakiś czas temu na blogu pokazywałam okładki na notesy, w których zapisuję najważniejsze momenty z życia naszej rodziny. Dostałam wtedy kilka maili z zapytaniem czy notuję każdy dzień, czy mi się chce, po co mi to, co ja tam zapisuję i dlaczego to robię? Otóż nie zawsze mi się chce choć staram się to robić codziennie, czasem mam tygodniowe luki, które są dla mnie motywacją, żeby jednak notować choć kilka słów. Ku pamięci bo czasem nie pamiętam co było dwa dni wcześniej. Zapisuję różne rzeczy. Co robiliśmy, gdzie byliśmy, z kim się spotkaliśmy, czasem nawet co jedliśmy, co kupiliśmy. Notuję nowe osiągnięcia moich dzieci np. ostatnio samodzielne huśtanie się Dominika, czy zjeżdżanie na zjeżdżalni Nikodema. Nie mówiąc już o pierwszych słowach, pierwszych krokach, pierwszych ząbkach, wizytach u dentysty. Postępy na treningu piłki nożnej Dominika, zabawne lub wzruszające dialogi moich dzieci. To dla mnie najwspanialsza lektura. Piszę jak potrafię bo nie umiem zbyt ładnie ujmować słów. Czasem się śmieję przy tym co czytam a czasem wzruszam. Są takie dni kiedy siedzimy w domu i nie robimy nic ciekawego ale wystarczą dwa słowa aby to zapisać. Czasem zapisuję ciekawe cytaty znalezione o dzieciach, rodzinie, wychowaniu. Zapisuję jakie książki przeczytaliśmy lub jaki film obejżeliśmy. Zapisuję plany, marzenia, ulubione rzeczy. Chcę pamiętać, że ulubionym kolorem mojego synka gdy ma 3 latka jest kolor zielony a kwiatem stokrotka ale nie różowa którą posadziliśmy w ogródku ale malutka białą z żółtym środkiem.

Moje dzieci lubią moje kalendarze. Kiedyś były to notesy teraz są zwykłe kalendarze planery. Nikodemek zrywa stokrotki i chce abym schowała je do kalendarza. Tak w kalendarzu są nie tylko słowa zapisane ale i bilety, karteczki i suszone stokrotki, kaczeńce i liście w tegorocznym kalendarzu listki jeszcze malutkie jasnozielone zerwane na spacerze.

Te niezapominajki moje ulubione kwiatki w kalendarzu narysował ostatnio Dominik. Jakiś czas temu kalendarze dostały okładki i stoją na stoliku w salonie. Przeglądam je wspominam i uzupełniam luki. Czasem pomagają mi w tym zdjęcia, które są dodatkową dokumentacją. Co jakiś czas przeprowadzam wywiad z moimi dziećmi co bardzo lubią. Zapisuję ulubioną bajkę, zabawkę, przyjaciela. Dzieci rosną, zmieniają się ulubione zabawki, bajki, przybywa nowych kolegów pozostają przyjaciele. Dominik potrafi czytać już od ponad dwóch lat. Ostatnio przeglądał kalendarz i zapytał czy mogłabym pisać wyraźniej bo nie wie co pisze w tym miejscu. Zdziwiłam się, że w innym miejscach zwłaszcza w tych gdzie pisałam drukowanymi literami przeczytał i cieszył się bardzo. Czasem zrobi coś wyjątkowego i pyta czy to zapiszę. Cieszy mnie to bardzo. A teraz pytanie dlaczego to robię. Pytanie łatwe, odpowiedź trudniejsza. Kiedy miałam rok i dwa miesiące zmarła moja mama podczas porodu. Zmarła też moja siostrzyczka. Byłam malutka i nie pamiętam mojej mamy. Miała zaledwie 25 lat. Była piękną kobietą i bardzo lubię spoglądać na jej zdjęcie. To trudne ale cieszę się, że jej nie pamiętam, że byłam taka mała bo łatwiej mi z tym żyć. Od małego przyjmowałam świat taki jaki jest. Łatwiej dzięki temu było mi zaakceptować moją drugą mamę, która jest przy mnie odkąd pamiętam. Jestem jej wdzięczna za wspaniałą opiekę i wychowanie. Za troskę o moją edukację. Cieszę się bo mam trzy wspaniałe siostry, które serdecznie pozdrawiam. Ilonko, Kasiu Beatko buziaki dla Was! Mojej mamy nie pamiętam ale cenne są dla mnie pamiątki jakie mi po niej pozostały. Każda jest skarbem. Każde zdjęcie jest skarbem. Mam kilka zdjęć, listy i liściki. Najcenniejsze to takie maleńkie, które moje rodzice pisali do siebie w szpitalu po moich narodzinach. Dowiedziałąm się z nich, że miałam mieć na imię Magdalena, a nie Izabela. Mam kilka zdjęć jak byłam mała i chcę aby moje dzieci miały więcej. Mam nadzieję, że to dla nich również będzie cenną pamiątką. Robię mnóstwo zdjęć, notuję wszystko w kalendarzu, zbieram cenne rysunki, pamiątki. Czasem zastanawiam się czy nie przesadzam. Mam nadzieję, że nie. Chciałam zachęcić Was do notowania cennych chwil, drobnych radości. To nie musi być dokumentacja wycieczki do Paryża (choć taka wycieczka to marzenie), ale np. do lasu czy na łąkę. Dziękuję Wam za inspirację. Za to, że dzięki Wam 7 lat temu odkryłam scrapbooking i mogę ze zdjęć robić jeszcze piękniejsze pamiątki, za to że na swoich blogach podsuwacie mi pomysły na zabawy z dziećmi i wspólne spędzanie czasu, za ciekawe spostrzeżenia dotyczące Waszych dzieci, dzięki którym mogę jeszcze więcej zauważyć w swoich. Dziękuję Wam za pomysły na pieczenie i gotowanie z dziećmi, dzięki temu są szczęśliwsze gdy dostaną przeze mnie upieczony tort urodzinowy lub na śniadanie babeczki. Dziękuję Wam, a zwłaszczas Susan Branch, że nauczyła mnie jak pisać piękniejsze listy i na swoim blogu pokazuje cenne chwile i pamiątki ze swojego dzieciństwa. Polecam Wam jej cudnego bloga i jej przepiękne akwarelowe książki, w których nie znajdziecie czcionek komputarowych a jedynie ręczne pismo, które w dzisiejszych czasach wymiera. Zachęciła mnie również podobnie jak Karolina do rysowania choć nie potrafię tego zbytnio robić.

Najczęściej rysuję razem z dziećmi ich kredkami akwarelowymi, na które mówimy czarodziejskie bo później zamalowujemy rysunek wodą. Dziękuję Wam serdecznie bo pomagacie mi być lepszą mamą dla moich dzieci. Dziękuję moim mamom i wszystkim tym, które miałam okazje poznać osobiście, a które również miały wpływ na to jaką mamą jestem dla swoich dzieci. Serdecznie pozdrawiam wszystkie mamy zwłaszcza te, które już dziś obchodzą swoje święto tak jak Elizabeth, a także te które będą świętować za kilkanaście dni. . Niech to będzie dla Was wyjątkowy dzień. Czasem aby był wyjątkowy wystarczy filiżanka herbaty i bukiet polnych kwiatów. Na kilka dni przed 26 maja na naszej ulicy w polach obok hydrantu zakwitają kwiaty. Co roku tworzą one bukiet dla mnie na dzień MAMY! A ten bukiet pachnącego bzu dla Was!