Pierwszy patchwork i twórczy chaos

Gdyby nie Kochana Ila ten post pewnie by się tu dzisiaj nie pojawił, ale swoją dzisiejszą wiadomością zmotywowała mnie, żeby choć jeden z zaczętych wpisów (a jest ich kilka) dokończyć.

Zakręcona jestem ostatnio dość mocno, a wszystkiemu winna jest praca, w której dzieje się dużo. Codziennie wspólnie z dziewczynami uczymy się dużo. Mimo, że to ja jestem instruktorką, to od nich, a zwłaszcza od mojej kochane Dorotki nauczyć się mogę dużo. Dorotka to taka dobra duszyczka, która pięknie szyje. Rok temu zaczęłam szyć swój pierwszy wymarzony patchwork, ale w połowie zszywania kwadratów popsuła mi się maszyna. Patchwork czekał długie miesiące aż się nad nim zlituję i go dokończę. Zabrałam go do pracy z zamiarem dokończenia na fantastycznej profesjonalnej maszynie, a nie na takiej dziecięcej jaką ja miałam. Pewnie nadal zszywałabym te kwadraty, gdyby nie Dorotka, która w kilka chwil patchwork mi dokończyła, a do tego wspaniale obszyła lamówką, która też patchworkowa, bo składa się z kilku.

Bardzo mi się ten patchwork podoba i już kolejny, zaległy czeka na zszycie, tym razem świąteczny.

Muszę przyzna, że wzięło mnie na tworzenie. Nawet biurko ustawiłam sobie w salonie/ Planuję zakup białego sekretarzyka, ale póki co mam takie czarne biureczko, które dostałam w prezencie i służy mi. Ma niestety jedną wadę, a mianowicie, ciągle jest na nim bałagan.
Sprzątać bardzo lubię, ale niestety z utrzymywaniem porządku i systematycznością mam wielki problem, dlatego zarówno na biurku, jak i koło biurka wciąż jest wielki chaos.
Moje życie też ostatnio w takim chaosie. Dużo się dzieje i trudno mi nadążyć w dokańczaniu różnym spraw.
W roboczych czeka kilka postów do skończenia i opublikowani, na łóżku czeka kilka poduszek do zszycia
Na biurku czekają trzy listy do skończenia i wysłania
Na pulpicie folder ze zdjęciami do wybrania i przesłania do wydruku
Mam do odpisania na kilka maili, a z tego jeden dla mnie bardzo ważny.
Mogłabym tak wymieniać i wymieniać.

W pracy się też bardzo dużo dzieje. Szyjemy, malujemy, wycinamy, skręcamy, sklejamy. Ciągle coś nowego się tworzy. Ostatnio zdobimy takie chusteczniki i powoli szykujemy się do Wielkanocy. Może uda nam się jakiś kiermasz przygotować.
To, że w pracy tyle się dzieje sprawia, że godzina 15 nadchodzi bardzo szybko. Odkąd pracuję w warsztacie rękodzieła jeszcze ani razu nie pomyślałam ile jeszcze do końca?
Pracując w klubie maluch miewałam bardzo często takie dni, kiedy myślałam niech ten dzień już się skończy marząc nie tyle o powrocie do domu, co o pójściu już spać, bo byłam tak zmęczona.

Wystarczy na dziś. Jutro niedziele i może uda mi się wpaść tu z nowym wpisem, w którym napiszę o czymś szczególnym dla mnie.
Pozdrawiam Was ciepło i do napisania!