Grudniowe radości

 

Kiedy kończy się jesienna,  piękna pogoda, z wielką radością i utęsknieniem wyczekuję grudniowych dni, obmyślając jak w tym roku będzie u nas wyglądało adwentowe oczekiwanie, na Boże Narodzenie. 

Tegoroczny adwent był u nas pierwszym adwentem bez kalendarza adwentowego.

Wiedziałam, że w tej codziennej gonitwie nie będzie nawet czasu otwierać adwentowych okienek. Po powrocie z pracy i przed pójściem spać Leosia, tego wspólnego czasu mamy niewiele i zazwyczaj spędzamy go przy kuchennym stole,  a później przy wspólnej zabawie w salonie.

Adwentowy kalendarz mieliśmy w pracy i tam również codziennie z Leosiem uczestniczyliśmy w roratach, razem z innymi dziećmi przychodzącymi na świetlicę. 

Na początku grudnia udało nam się wykorzystać zimową aurę na spacery, o które w ostatnim czasie coraz trudniej. 

Byliśmy w odwiedzinach u Olusia.

5 grudnia ubraliśmy choinkę.  Bardzo chciałam aby na Mikołaja była już ubrana. 

Choinkę ubieraliśmy wszyscy i po raz pierwszy mamy ją tak małą,  że względu na najmłodszego członka rodziny, obrusy i tak do niej dosięga i zdejmuje najniżej powieszone bombki.

W tym roku na choince zawisły prawie wszystkie nietłukące bombki.

To nasz wieniec i budzik adwentowy w pracy, przy kórym spotykaliśmy się na codziennym adwentowym nabożeństwie. 

Również w pracy, 6 grudnia mieliśmy zorganizowanego dla dzieci Mikołaja. 

Leoś bał się Mikołaja, dlatego zdjęcie mamy wspólne. 

Do pracy mam na późniejszą godzinę,  dlatego mamy bardzo spokojne poranki.  Możemy  się poprzytulać, zjeść śniadanie,  pobawić się, czy wykonać niezbędne pracę domowe. 

Jednym z ulubionych zajęć Leonka, było przez te grudniowe dni, rozbieranie choinki i zabawa bombkami.

Znieśliśmy ze strychu kuchnię po Nikusiu i mamy teraz fajną zabawę zarówno w domu,  jak i w pracy,  gdzie również jest kuchnia,  którą Leoś lubi się bawić. 

Chorowanie można uprzyjemnić sobie pieczeniem pierniczków. 

A w pracy było pieczenie i dekorowanie.

W grudniowy wieczór spełniło się jedno z moich marzeń i wybraliśmy się na jarmark świąteczny. Co prawda tylko do Katowic, ale mimo wszystko było fajnie, choć ze względu na Leosia i ilość ludzi byliśmy bardzo krótko. 

Tak nam spodobało się wspólne wypiekanie pierników,  że zrobiliśmy kilka partii.

Pięknie przysypało i pomroziło w te grudniowe dni.

W ostatnim tygodniu szkoły Nikodem miał w szkole wigilię klasową. Zaprosił kolegę i wspólnie upiekli babeczki oraz udekorowali pierniki dla całej klasy i nauczycieli. Ucieszyło mnie to bardzo,  gdyż sam wyszedł z inicjatywą. 

Dekorowania pierników ciąg dalszy.  W ostatnią niedzielę przed świętami miałam przyjemność poprowadzić warsztatu z dekorowania pierników dla dzieci, zorganizowanych przez Agnieszkę, ze stowarzyszenia Między Nami. 

W warsztatach wzięło udział 30 dzieci , podzielonych na dwie grupy.

To była fajna przygoda i miłe spędzony czas. 

Grudniowego spełnienia marzeń ciąg dalszy.  Tym razem Basia upolowała dla mnie fotel bujany.  To coś niezwykłego, że trafiają jej się perełki które bardzo chciałam mieć. 

Teraz z Leosiem mamy swoje fotele😊

W święta obchodziliśmy naszą 16 rocznicę ślubu. 

Pożeracz pierników

Niewiele mam zdjęć z świętowania Bożego Narodzenia,  ale znalazłam trzy na którym jest nasz świąteczny stół. 

Tutaj promienie słońca wkradają się przez zasłony, które zasuwam, aby Leoś dłużej rano pospał.

Wigilia w pracy i jasełka, przedstawione przez dzieci z naszej świetlicy.

Tort makowy i miodownik, to nasze stałe punkty, w świątecznym menu, zarówno na Boże Narodzenia, jak i na Wielkanoc.

Tutaj mamy zdjęcie z prezentami, które przygotował i samodzielnie spakował dla nas Nikodem. Dostałam piękne świąteczne domki, do mojej kolekcji. Może za rok uda mi się kupić lokomotywę na baterie i zbudować świąteczne miasteczko.

W Boże Narodzenie przyjechała do nas rodzinka. Kasia przywiozła przepyszny chlebek ziołowy, który upiekła. Smakował wyśmienicie.

Graliśmy wspólnie w 5 sekund. 6 letni Szymonek czytał nam pytania. Wychodziło mu to wspaniale.

Część naszej świątecznej kolekcji domków. W tym roku nie wyciągałam wszystkich ozdób świątecznych.

Na pianinie stanęła Święta Rodzina. Bardzo cieszyliśmy się, że święto Świętej Rodziny wypadło w drugi dzień świąt.

Słońce świeciło tak pięknie, że wyszliśmy na sanki.

To było miłe dopełnienie grudniowego świętowania.

A ku ku

Przez intensywność grudniowych wydarzeń, miesiąc ten upłynął nam bardzo szybko. Kiedy nastała ostatnia niedziela adwentu, nie mogłam uwierzyć, że już za kilka dni spotkamy się przy wigilijnym, stole.

Podobnie szybko minęły nam święta oraz ostatnie grudniowe dni. 

Mam nadzieję, że Wasz grudzień był miły i piękny, a zwłaszcza czas świąteczny.

Nawet nie udało mi się tutaj zajrzeć z życzeniami świątecznymi. Za wszystkie, które otrzymałam od Was serdecznie dziękuję, a zwłaszcza za te, które przyszły do mnie pocztą. Byłam ogromnie wzruszona, że mimo małej aktywności tutaj pamiętacie o mnie.

Kochani na ten Nowy Rok życzę Wam, aby spełniły się Wasze plany i marzenia. Niech zawsze otaczają Was dobrzy i kochający ludzie.

Przytulam Was ciepło!

Iza