Bardzo kreatywny u nas nastał czas. Kochane dziękuję Wam za wszystkie maile, które od Was dostaje. Przyznam, że nie nadążam odpisywać. W wielu pojawia się pytanie skąd biorę pomysły na prace z dziećmi i wiele z Was pisze, że przykro Wam, że nie robicie takich rzeczy ze swoimi dziećmi bo same nie macie talentu. Czasem wystarczy instukcja i talent wtedy jest niepotrzebny.
Kopalnią pomysłów jest dla mnie niewątpliwie internet. Jeśli chodzi o ilustracje do książeczek, to sam tekst jest już sam w sobie często wielką inspiracją.
Sama nigdy nie sądziłam o sobie, że mam do czegokolwiek talent. Zawsze lubiłam kolorować, ale nigdy rysować. Myślę, że po prostu zraziłam się. Jako dziecko kilka razy w szkole zostałam posądzona, że nie zrobiłam jakiejś pracy sama. Nie mówiąc już o rysowaniu. Mój tata pochodzi z rodziny stolarzy i zawsze uwielbiałam podglądać dziadka przy pracy. Raz zrobił altankę, w której uwielbiałam się bawić. Na ławce w altance urządzałam sobie domek dla maleńkich laleczek, które rodzice przywieźli mi z pewnej wyprawy do Pewexu w Katowicach. Miałam 4 kuzynki i 4 kuzynów pochodzących z 3 rodzin zamieszkujących na tym samym podwórku. Do 5 roku życia ja również mieszkałam ze swoją rodziną na tym podwórku. Dziadek zrobił nam huśtawkę, bardzo dużą huśtawkę, w której mieściłam się ja, moja kuzynka Asia i dwóch kuzynów. W czwórkę byliśmy w podobnym wieku i razem się bawiliśmy.
Dziadek robił nam maleńkie domki. Miały drewniane dachówki, drewniane płotki i były ślicznie pomalowane. Najbardziej w tych domkach lubiłam okna. Były maleńkie, z szybkami i szprosami.
Domek można było otwierać i wkładać do środka baterię z załączoną żrówką i wtedy ślicznie świecił.
Raz sama zbiłam sobie do szkoły karmnik dla ptaków ale pan od ZPT nie uwierzył i nie chciał mi wpisać oceny bo nie powiedziałam, że robiłam go z tatą, a inne dzieci powiedziały, że rodzice im pomagały. Nie chciał uwierzyć, że zrobiłam go sama. Gdy byłam chyba w 5 klasie był ogłoszony konkurs na prezent na Dzień Mamy. Rodzice w domu mieli maszyny, bo szyli cholewki i zajmowali się produkcją butów, wtedy dziecięcych. Rodzice kupili śliczny welurowy materiał w kolorze czerwonym i niebieskim. Bardzo podobał mi się ten materiał. Wpadłam na pomysł, że uszyję z niego kosmetyczkę. Cięłam materiał wielkimi szewskimi nożycami i zszywałam na singierce, do której czasami siadałam i zszywałam na niej ze sobą resztki materiałów obuwniczych. Były śliczne i kolorowe, bo buty, które robili rodzice też były bardzo dziecięce i kolorowe. Kosmetyczka wyszła prześliczna. Miała nawet falbankę zrobioną z pomarszczonego materiału.
Do kompletu zrobiłam jeszcze obrazek z nitek i korale z makaronu.
Pani nie uwierzyła, że zrobiłam kosmetyczkę sama. Wtedy się rozpłakałam i pokazałam jej zaplastrowany palec, z ucientym kawałkiem skóry. Widziała moje zdesperowanie i przyjęła pracę na konkurs, w którym zajęłąm 1 miejsce.
Od tamtej pory przestałam wszystko robić sama i jak miałam robić jakieś prace na plastykę to często chodziłam do mojej kuzynki aby mi pomogła, bo nie chciało mi się starać.
Kiedy poszłam do liceum poczułam, że odżyłam. Nauczyciele, a zwłaszcza mój dyrektor wychowawca, pomogli mi uwierzyć w siebie. Zaczęło mi się chcieć.
Gdy poszłam na studia, miałam więcej czasu i zapisałam się na kółko plastyczne. Chodziły tam dzieci klas młodszych i ja jako najstarsza. Nie miałam oporów i cieszyły mnie każde zajęcia. Uczyłam się wszystkiego od podstaw. Nadal niewiele wiem o malowaniu, ale cieszą mnie wszystkie prace plastyczne, które robie z dziećmi.
Czasem wystarczy trochę farby i pocięte szmatki, a czasem stempelek i kilka ruchów kredką pastelową i powstają małe - wielkie dzieła.
To nasze październikowe.
Ja chłopcom wycinałam jabłuszka i te zaokrąglone listki, resztę zrobili sami.
Te listeczki pod drzewkiem powstały na maleńkich płótnach.
Dominiś dostał taki zestaw z Faber Castell w prezencie od Cioci Elizabeth, z którą się spotkaliśmy w Warszawie.
Listeczki były naszkicowane i trzeba je było pokolorować kredkami akwarelowymi, załączonymi w zestawie i później pomalować pędzelkiem i czystą wodą.
Wielki talent do tego wcale nie potrzebny, a powstały maleńki jesienne dzieła. Po prawej Nikusia, w środku Dominisia, a po lewej mój. Nikusiowi doradzałamaby dodał trochę innych kolorów. Dominiś jest na tym etapie, że robi "po swojemu".
Fajnie się przy tym bawiliśmy.
Dominiś w szkole robił jesienne drzewka. Niektóre dzieci robiły korony z kredkowych ostróżyn. Bardzo spodobał mi się ten pomysł i w domu z Nikusiem zrobiliśmy swoje drzewak. Ja robiłam swoje, a Nikuś podpatrując mnie robił swoje.
Tło zostało pokolorowane kredkami akwarelowymi i pomalowane wodą.
Gdy kartka wyschła przyklejaliśmy ostróżyny.
Jesień jest bardzo inspirującym miesiącem. Gdy tylko pojawią się kolorowe liście na drzewie, powstają kolorowe prace.Ostatnio zaczłam robić listy prac do zrobienia. Czas przedświąteczny mam nadzieję, że rónież będzie kreatywny. Póki co cieszymy się jesienią.
Kreatywnie działają nie tylko dzieci.
Wczoraj razem z sąsiadką pojechałyśmy na zajęcia florystyczne. Uczyłyśmy się robić wieńce żałobne. Mieliśmy okazję na zajęciach zrobić wieniec i bukiet lub stroik na grób.
Na zajęciach byłyśmy po raz pierwszy i bardzo nam się podobało, choć miałam wiele obaw.
Już nie mogę się doczekać zajęć, na których będziemy robić wieńce adwentowe.
Na dzisiejszych zajęciach zrobiłam taki wieniec.
Z reszty materiałów powstała jesienna kompozycja.
Pozdrawiam Was i życzę kreatywnego tygodnia.
